ΡΑΒΩ ΤΕΧΝΗ νο1

 Επιτοίχιο, ΜΟΡΑΛΗΣ .

Τι να πούμε τώρα .  Ένα επιτοίχιο που θα μείνει αξέχαστο . Μια εμπειρία μοναδική . Τον καλλιτέχνη Γιάννη Μόραλη τον γνωρίζουμε όλοι ή σχεδόν όλοι .

Σίγουρα κάπου έχουμε δει  ένα δείγμα της δουλειάς του. Ποτέ δεν περιέμενα όμως ότι θα " ζω"  κοντά σου για σχεδόν ένα χρόνο. Μέσα από την δουλειά του και συγκεκριμένα από ένα    επιτοίχιο με πλακάκια που κοσμούσε την είσοδο του ξενοδοχείου Αστέρα 

. 

Αννα Καζάκου την λένε , την γνωρίζεται αρκετοί και το ελεύθερο πνεύμα της , η αγάπη για το ύφασμα και το όραμα της ,ήταν η αφορμή γι αυτό το ταξίδι. Μέσα από την ομάδα της (Πανί με πανί) , διαδικτυακά  κατάφερε για ένα χρόνο να μας δώσει κομμάτι κομμάτι ολο το έργο και να το αποτυπώσουμε σε ύφασμα .  Αρκετές φορές είπα στοπ , δεν μπορώ, ,δεν τα καταφέρνω . Η ομάδα όμως ήταν εκεί , ή δασκάλα ήταν εκεί . Η δουλειά δεν θα μείνει στην μέση . 

Αρχίσαμε   φτιάχνοντας ένα τετράδιο που το ονομάσαμε   ΡΑΒΩ ΤΕΧΝΗ. 

 Μέσα εκεί αποτυπώναμε κάθε βδομάδα το κάθε blog με όλες του τις πληροφορίες. Έτσι και λίγο πισω να έμενε κάποιος  υπήρχαν όλα σημειωμένα . Τίποτα να μη χαθεί , τάξη και ασφάλεια. Ο καθένας έφτιαξε το δικό του εξώφυλλο. 

Τα υφάσματα τα είχε επιλέξει η¨Αννα  μαζί με την Κική  από τα yfasmatakia , έτσι ώστε να έρθουν όσο ποιο κοντά στα χρώματα του καλλιτέχνη .

( δεν είναι δική μου αυτή η φωτογραφία )

Πήραμε όλες από ένα πακέτο με όλα τα υφάσματα που πολύ προσεκτικά είχαν επιλεγεί και κοπεί και με  οικονομία για να μην ξοδεύουμε και πετάμε ύφασμα και ξεκινήσαμε . 

 

Ένα  ένα , κάθε βδομάδα ερχόταν το σχέδιο και μετά άρχιζε η γκρίνια (μεταξύ μας στο mesenger). Τι είναι αυτό , πως είναι αυτό , πως γίνεται εκείνο ... μέχρι να φτάσει σχεδόν στο τέλος η βδομάδα και να τρέχουμε . Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν και οι δυνατές που  σε μια μέρα το είχαν ετοιμάσει και το ανέβαζαν. Παρακίνηση μεγάλη .   Το απόγευμα της Κυριακής είχε γίνει η καλύτερη ώρα της ημέρας μας. 

Ξέχασα να πω. Δεν ξέραμε ποιο έργο φτιάχνουμε , δεν είχαμε  δει δηλαδή το αρχικό . Μέχρι να αρχίσει να σχηματίζεται πέρασε καιρός και όσες το ήξεραν ... Όρκο αμίλητου νερού!!!

συνεχίζεται...