ΡΑΒΩ ΤΕΧΝΗ Νο 2

 Γρίνια λοιπόν , κοψίματα , ραψίματα ,μουρμούρα , φασαρία ...αλλά εκεί κάθε Κυριακή δεν έλειπε καμία. Από την μία παρουσιάζαμε και από την άλλη παραλαμβάναμε . Από την μια καμαρώναμε σα παγώνια και από την άλλη μαζεύαμε τα φτερά μας , δουλεύαμε και πετάγαμε .  

Νο 4 _Στην άκρη της ακτής_  

και φυσικά η παρουσίαση , δεν ήταν τυχαία . Κάθε μπλοκ είχε τίτλο και ανάλογα δημιουργούσαμε φόντο  φωτογράφισης .

Νο 3 Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα.

το στήνω λίγο πριν το ράψω.

κάθε βδομάδα τοποθετούσα στον τοίχο κάθε blog που τελείωνε εκεί που έπρεπε να μπει . Σιγά σιγά , άρχιζε να παίρνει μορφή και να γίνεται αναγνωρίσιμος. 

Φτάσαμε στο σημείο να ενώσουμε τα κομμάτια . Αμ δε, ¨όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο θεός γελάει.  Το δεξί χέρι σχεδόν παράλυτο από το πόνο . Έπιανα το φλυτζάνι και έπεφτε. Άμεσα χειρουργείο , κόπηκε ένας τένοντας . 

Μάιος... Ιούνιος και πάει λέγοντας . Φυσικά οι συνταξιδιώτισσες, οι φίλες τις ομάδας προχωράγανε και παρουσιάζανε. Υπέροχα , αισθητικά υπέροχα όλα !! Το δικό μου διπλωμένο στη ντουλάπα  . 

Μόλις τα κατάφερα . Το ένωσα Ιούνιος .

Τρυπώθηκε και ξεκινάει το καπιτονάρισμα και ας είναι καλοκαίρι. Είπα σιγά σιγά , δεν θα το βάλω κατω , δεν θα το παρατήσω.

    Η τελευταία βελονιά . Καπιτοναρίστηκε !! Η πληρότητα σε όλο της το μεγαλείο . Δεν μπορώ να το αφήσω από  τα χέρια μου . Για αρκετές μέρες μου λείπει  , το ψάχνω . Αποχωρισμός !!!

και να ναι καλά η καραντίνα, τελαρώθηκε και κρεμάστηκε . Το τελάρο το έφτιαξε άντρας μου , που πάντα βρίσκεται εκεί να δώσει ένα χεράκι.

Το φώς επηρεάζει τα χρώματα και φαίνεται διαφορετικός .

εδώ σας δείχνω μια φωτογραφία με την δουλειά τις Αναστασίας Κοστοπούλου που μας το παρουσιάζει τελειωμένο μαζί με την Αννα Καζάκου.

Τέλειωσε αυτό το ταξίδι . Με μια γεύση γλυκοπικρη , δεν ήταν καλή χρονιά για μένα ,αλλά ευτυχώς που υπάρχουν οι γεύσεις της ομορφιάς που μας δίνει ένα χομπυ δημιουργίας σαν αυτό. Υπάρχουν οι φίλες και οι ομάδες που παρακινούν  να δημιουργήσουμε. Η κ. Αννα Καζάκου  δημιουργός της ομάδας πανί με πανί και δασκάλα όσων την παρακολουθούμε μας μετέφερε το όραμα της , την αγάπη της για το πανί , την οργάνωση , την εκτέλεση και την παρουσίαση του έργου . Πραγματικά μας πήγε σε άλλα μονοπάτια . βαδίσαμε Ελληνικά και βγήκαμε όλες κερδισμένες. Στο τέλος η πληρότητα  είναι ένα συναίσθημα ανεπανάληπτο. Ευχαριστώ , Αννα και όλες τις φίλες του πανιού που βουτήξαμε  μαζί  στο χρώμα του Μόραλη. Το έργο αυτό το ξεκινήσαμε τον Ιανουάριο 2019 και εγώ το τελείωσα το φθινόπωρο του 19.