Όλα ξεκίνησαν από μια ανάρτηση που καλά καλά δεν την θυμάμαι. Δύο ίσως και τρία χρόνια πριν , είχε δώσει θέμα η Anna Kazakou στην ομάδα που είμασταν *Πανί με πανί* . Να φτιάξουμε κάτι με κομματάκια υφασμάτων και να τα ενώσουμε με την τεχνική boro .
Tότε είχα αποφασίσει να φτιάξω μια τσάντα. Είχα βρει το ύφασμα της βάσης και έψαχνα στα πολύτιμα
κουρελάκια μου . 
Έμεινε στην άκρη για να συνεχιστεί το καλοκαίρι στη παραλία και μετά ήρθε ο χειμώνας με περισσότερα προβλήματα και μετά ήρθε το άλλο καλοκαίρι ...και πάει λέγοντας . Αυτό εκεί στα άμεσα πράγματα που ήθελα να φτιάξω . Δεν μπήκε ούτε λεπτό στο κουτί με τα ούφο .
Ήθελα να το βλέπω για να μην το ξεχάσω και να το έχω μπροστά μου όταν θα είχα πάλι την διάθεση να το ξεκινήσω . Με το ζόρι δεν γίνονται αυτές οι δουλειές. Καταθέτεις ένα κομμάτι από την ψυχή σου στις βελονιές . Βάζεις την λύπη σου , την αγωνία σου και την χαρά σου. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ λέγονται και δεν ήθελα να είναι μαυρισμένα ούτε βαριεστημένα.
Mπήκαν και άλλα υφασματάκια , έγιναν και άλλα μικρά κεντήματα , τέλειωσαν οι βελονιές , λίγο ακόμα γιατί θέλω και δώ να προσθέσω κάποιες και λίγες ακόμα .
Μετά έπρεπε να ραφτεί , εγώ έπεσα , ράισα το χέρι μου , το δεξί φυσικά και όλα μείναν στη μέση. Ευτυχώς δεν τελειώνουν οι φίλες. Ήρθε η Γιούλα η πυροσβέστης και έδωσε χέρι βοηθείας .
Η τσάντα είναι έτοιμη. Δόθηκε στη φίλη , Την κράτησε , την είδα και μου έδωσε μεγάλη χαρά . Μάλλον αυτό ήταν και το τελευταίο μικρό έργο που έκανα σε αυτή την μικρή ομάδα του Πανιού και της Άννας.
Μαζί με αυτή τη τσάντα της έφτιαξα και μια μικρή , βραδυνή , βελούδινη ...ΥΠΕΡΟΧΗ!!!!
Εμένα της λουλουδούς με ξετρέλανε αυτό το τσαντάκι , οπότε λεω να φτιάξω και για μένα!!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου