Τσαντούλα granny sguares

Είπαμε κάτι σε...μοβ ,κάτι σε ...ροζ, κάτι... ανοιξιάτικο που μέχρι να φωτογραφηθεί έγινε καλοκαιρινό

και... έτοιμη η τσαντούλα μου.

 Σχέδιο παλιό που γίνεται καινούργιο. Granny sguares , το λένε τώρα αλλά εμένα το έπλεκε η γιαγιά

μου σε κουβέρτες. 

Ήταν πάλι στη μόδα τη δεκαετία του 70 και η γιαγιά η Πόπη είχε φροντίσει και μας  είχε προικίσει  όλους με τέτοιες κουβέρτες.

 Τσαντάκι το έκανα εγώ το μοτιφάκι και έμπλεξα με χιλιάδες κλωστούλες.
 Δεν ζει πια η γιαγιά για να μου πει , ότι κάθε μοτιφάκι πρέπει να στερεώνω τις κλωστούλες και να το καθαρίζω , πριν το βάλω στην άκρη. Στο τέλος  έμπλεξα και δεν ήξερα πια να πρωτοστερεώσω και πια να πρωτοκόψω.



Ένα πλεγμένο λουλουδάκι κολλημένο πάνω σε ένα κουμπί στολίζει το κλείσιμο .











 Αλυσιδούλα,  σε μοβ και αυτή, συμπληρώνει το χέρι για να μπορέσει να κρεμαστεί.

Εσωτερικά έβαλα ένα διαφανές τσαντάκι για να σταθεί καλύτερα και να γλιτώσω το ράψιμο του φερμουάρ. Και μια φούξια φόδρα που την έραψε η μαμάκα μου (τι θα έκανα χωρίς αυτήν).



 Πρέπει να ομολογήσω ότι στη ραπτική είμαι σκράπας. Αλλά ελπίζω, γιατί πριν δύο χρόνια, ούτε να πλέξω ήξερα και τώρα έχω παθιαστεί. Ποτέ δεν είναι αργά για να μάθω να κρατάω και τη βελόνα του ραψίματος !!!