Πριν μας φύγει ο Φεβρουάριος , να σας πω λίγα πραγματάκια ακόμα που ξέρω γι' αυτόν.
Τον λένε Φλεβάρη γιατί φουσκώνουν οι υπόγειες φλέβες των ποταμών, Κουτσοφλέβαρο γιατί του λείπει μια μέρα και Κλαδευτή γιατί θεωρείται ο πιο κατάλληλος μήνα για να κλαδεύσουμε τα δεντράκια μας.
Στους αρχαίους πολιτισμούς των Ελλήνων και των Ρωμαίων ο Φεβρουάριος ήταν ο τελευταίος μήνας ,δηλαδή οι μέρες του ήταν οι τελευταίες του χρόνου, ακολουθούσε ο θάνατος του παλιού και η γέννηση του καινούργιου. Ήταν λοιπόν αφιερωμένος στους νεκρούς.
Στη Ρώμη τελούσαν μια γιορτή προς τιμή του Αδη-Februus και της Ηρας-Februara. Το λατινικό ρήμα Februare σημαίνει εξαγνίζω και οι γιορτές που γινόντουσαν είχαν χαρακτήρα καθαρμού και εξαγνισμού.Έτσι πήρε το όνομά του ο Φεβρουάριος, ο μήνας που πεθαίνει ο παλιός χρόνος, ο μήνας που ανεβαίνουν στη γη οι ταξιδιώτες από την άλλη όχθη και ζητούν από εμάς να προσφέρουμε εξαγνισμούς για να καθαρίσει η ψυχή τους από τα λάθη που διέπραξαν όσο ζούσαν.
ΚΟΛΛΥΒΑ
1/2 κιλό στάρι
1/4 σταφίδα μαύρη
1/4 σταφιδα ξανθή
1/4 καρύδια σπασμένα
1/4 αμύγδαλα λευκά σπασμένα ή στη μέση κομμένα
φρυγανιά τριμμένη
1/4 στραγάλι τριμμένο σαν πούδρα
2 κ.σ. κόλιανδρο σκόνη
ρόδι
2 κ.σ. μαϊντανό καλά πλυμένο και ψιλοκομμένο
Διακόσμηση
κουφετάκια ασημένια, ζάχαρη άχνη, λουλούδια από ασπράδι και σταυρός.
Απ΄το προηγούμενο απόγευμα βράζουμε καλά το στάρι, το στραγγίζουμε και το βάζουμε ανάμεσα σε δυο λινές πετσέτες για να απορροφηθούν όλα τα υγρά.
Την άλλη μέρα το πρωί ανακατεύουμε όλα τα υλικά πολύ καλά με το στάρι .
Τα τοποθετούμε σε πιατέλα ή σε δίσκο και από πάνω ρίχνουμε μπόλικη άχνη ζάχαρη, που την πατάμε με το πίσω μέρος ενός κουταλιού για να πατικώθει καλά .
Διακοσμούμε με τα ασημένια κουφετάκια, με λευκά τριαντάφυλλα και με τους ειδικούς σταυρούς που βρίσκουμε στα μαγαζιά με είδη μνημοσύνων. Τα μαγαζιά αυτά μπορούν να μας δώσουν και οδηγίες για την ποσότητα των υλικών ανάλογα με το στάρι.
Η μαμά μου τα φτιάχνει με το μάτι και κάθε φορά μου λέει ,ωραία υλικά είναι όσο πιο πλούσια τόσο πιο εύγευστο το αποτέλεσμα.
Τα δυο μεγάλα Ψυχοσάββατα φέτος είναι στις 9 ΜΑΡΤΙΟΥ και στις 22 ΙΟΥΝΙΟΥ.
Τον λένε Φλεβάρη γιατί φουσκώνουν οι υπόγειες φλέβες των ποταμών, Κουτσοφλέβαρο γιατί του λείπει μια μέρα και Κλαδευτή γιατί θεωρείται ο πιο κατάλληλος μήνα για να κλαδεύσουμε τα δεντράκια μας.
Στους αρχαίους πολιτισμούς των Ελλήνων και των Ρωμαίων ο Φεβρουάριος ήταν ο τελευταίος μήνας ,δηλαδή οι μέρες του ήταν οι τελευταίες του χρόνου, ακολουθούσε ο θάνατος του παλιού και η γέννηση του καινούργιου. Ήταν λοιπόν αφιερωμένος στους νεκρούς.
Στη Ρώμη τελούσαν μια γιορτή προς τιμή του Αδη-Februus και της Ηρας-Februara. Το λατινικό ρήμα Februare σημαίνει εξαγνίζω και οι γιορτές που γινόντουσαν είχαν χαρακτήρα καθαρμού και εξαγνισμού.Έτσι πήρε το όνομά του ο Φεβρουάριος, ο μήνας που πεθαίνει ο παλιός χρόνος, ο μήνας που ανεβαίνουν στη γη οι ταξιδιώτες από την άλλη όχθη και ζητούν από εμάς να προσφέρουμε εξαγνισμούς για να καθαρίσει η ψυχή τους από τα λάθη που διέπραξαν όσο ζούσαν.
1/2 κιλό στάρι
1/4 σταφίδα μαύρη
1/4 σταφιδα ξανθή
1/4 καρύδια σπασμένα
1/4 αμύγδαλα λευκά σπασμένα ή στη μέση κομμένα
φρυγανιά τριμμένη
1/4 στραγάλι τριμμένο σαν πούδρα
2 κ.σ. κόλιανδρο σκόνη
ρόδι
2 κ.σ. μαϊντανό καλά πλυμένο και ψιλοκομμένο
Διακόσμηση
κουφετάκια ασημένια, ζάχαρη άχνη, λουλούδια από ασπράδι και σταυρός.
Απ΄το προηγούμενο απόγευμα βράζουμε καλά το στάρι, το στραγγίζουμε και το βάζουμε ανάμεσα σε δυο λινές πετσέτες για να απορροφηθούν όλα τα υγρά.
Την άλλη μέρα το πρωί ανακατεύουμε όλα τα υλικά πολύ καλά με το στάρι .
Τα τοποθετούμε σε πιατέλα ή σε δίσκο και από πάνω ρίχνουμε μπόλικη άχνη ζάχαρη, που την πατάμε με το πίσω μέρος ενός κουταλιού για να πατικώθει καλά .
Διακοσμούμε με τα ασημένια κουφετάκια, με λευκά τριαντάφυλλα και με τους ειδικούς σταυρούς που βρίσκουμε στα μαγαζιά με είδη μνημοσύνων. Τα μαγαζιά αυτά μπορούν να μας δώσουν και οδηγίες για την ποσότητα των υλικών ανάλογα με το στάρι.
Η μαμά μου τα φτιάχνει με το μάτι και κάθε φορά μου λέει ,ωραία υλικά είναι όσο πιο πλούσια τόσο πιο εύγευστο το αποτέλεσμα.
Να είσαι καλά Δέσποινα! Η συνταγή σου, διαφορετική από τη δική μου αλλά πολύ ενδιαφέρουσα. Με ξάφνιασε ο κόλιανδρος.
ΑπάντησηΔιαγραφή